Γράφει η Μαρία Τσιμπογιάννη
Τίτλος: Ο γιος της Ζαχαρένιας
Συγγραφέας: Ορέστης Ν. Μανούσος
Εκδόσεις Anubis @ekdoseis_anubis
Δεν είναι μόνο οι ιστορίες των ανθρώπων αλλά είναι η ιδεολογία που φέρουν μέσα από την ιστορία τους.
Ο Μανούσος ήταν ένας ιατρός που τίμησε τον όρκο του ως το τέλος της ζωής του. Ήρθε από τα Ανώγεια Ρεθύμνου, αφήνοντας πίσω τη ζωή του βοσκού αλλά και τις κακουχίες, στην Αθήνα για να μπορέσει να σπουδάσει στην ιατρική σχολή! Μετά το τέλος των σπουδών του αποφάσισε να γυρίσει πίσω στα Ανώγεια και να φτιάξει τη ζωή του. Ως ο γιατρός πλέον δίπλα στους φτωχούς χωρικούς προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του, όντας ο ίδιος ανιδιοτελής.
Σίγουρα αποτελεί ένα ηθογράφημα μέσα στον χρόνο της κατοχής και της αντίστασης στην Κρήτη, που όμως καταφέρνει να μεταλαμπαδεύσει την ιδέα πως ο άνθρωπος οφείλει, έχει το χρέος να είναι χρήσιμος για τους άλλους και για την κοινότητα μέσα στην οποία βιώνει. Αντίθετα, ο σημερινός άνθρωπος νιώθει πως οφείλει να εξυπηρετήσει τον ίδιο του τον εαυτό αποκλειστικά.
Υ.Γ.: Πέρα από την ιστορική διαδρομή που περιγράφεται, προσωπικά, ξεχώρισα τα λαογραφικά στοιχεία της εποχής, που σήμερα είναι σπάνιο να εντοπίσεις.
Εσύ θα διάβαζες κάποια βιογραφία ή ηθογράφημα;